Η Επιστήμη στην καθημερινότητα

Με τη διάδοση του Covid-19 και της πλανητικής επιδημίας, οι ιατρικές πρακτικές έχουν αναλάβει τη διαχείριση της ζωής μας και διαπλέκονται με την πολιτική, για να μη πούμε ότι την υποκαθιστούν. Η "ιατρικοποίηση" της πολιτικής κατά την περίοδο της πανδημίας συνδέεται άμεσα πια, τόσο με την ατομική όσο και κυρίως με την κοινωνική μας ζωή.

Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο, περάσαμε στην αποφασιστική φάση εφαρμογής στον ανθρώπινο πληθυσμό εντυπωσιακών επιστημονικών κατακτήσεων της βιοϊατρικής και της βιοτεχνολογίας, των νέων εμβολίων και φαρμακευτικών θεραπειών, στη διαχείριση και την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Η Επιστήμη γίνεται πια αντιληπτό ότι αλλάζει καθημερινά τη ζωή μας και όσο αναπτύσσεται η επιστήμη, τόσο ίσως το χάσμα ανάμεσα στους ειδικούς και τους πολίτες θα μεγαλώνει.

Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο. Οι σύγχρονες κοινωνίες που τόσο πολύ «προόδευσαν» εξαιτίας της εξειδίκευσης και του  καταμερισμού της εργασίας, βρίσκονται στο κρίσιμο σημείο που απαιτείται κάποια επαρκής και αξιόπιστη διάχυση της γνώσης με πιο σφαιρικά, ουδέτερα  και αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Η κατοχή γνώσεων είναι σοβαρό προνόμιο και δημιουργεί μια ανισότητα, με συνέπεια την εξάρτηση από τον "ειδικό".

Φαίνεται να υπάρχει μια ανάγκη εκλαΐκευσης της γνώσης και μια επανατοποθέτηση του ρόλου του επιστήμονα. Η “κοινωνικοποίηση” των γνώσεων δηλαδή, σαν αντίδοτο στην τεχνοκρατία και στην απόλυτη κυριαρχία των "ειδικών".

Ίσως γι αυτό μέσα σ’ αυτή τη μεταβατική κατάσταση, άρχισαν να σχηματίζονται ομάδες νέων επιστημόνων, που μέσα στα ψηφιακά δίκτυα αναλαμβάνουν να εκλαϊκεύσουν με ευφάνταστο και πολλές φορές χιουμοριστικό τρόπο, επιστημονικά θέματα - κυρίως των θετικών επιστημών.

Γι’ αυτό στην Ενότητα: Συνεντεύξεις – Συζητήσεις του περιοδικού μας ανοίγουμε τη συζήτηση για την "κοινωνικοποίηση" της γνώσης, στους περίεργους  και μεταβατικούς καιρούς που ζούμε, με το κείμενο – Συνέντευξη: «Βιολογία να φαν και οι κότες» της Δέσποινας Τσόπογλου – Γκίνα, Βιολόγου M.Sc. Θα συνεχίσουμε και με συνεντεύξεις άλλων ομάδων, καθώς και Ακαδημαϊκών Επιστημόνων.

Η έκρηξη της πανδημίας, η  κλιματική αλλαγή, τα συχνά και ακραία καταστροφικά φαινόμενα, αρχίζουν να βάζουν σε αμφισβήτηση το ιδεώδες της οικονομικής προόδου του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος και οι προσδοκίες για το μέλλον αρχίζουν να αναδεικνύονται μέσα από την κριτική του Ανθρωποκεντρισμού.

Να βρισκόμαστε ίσως σε μια μεταστροφή των προσωπικών και κοινωνικών μας επιλογών;

Θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα όπως τη γνωρίζαμε ή θα εφεύρουμε μια νέα; Οι παλιές συνήθειες φαίνεται να διαλύονται και έχουμε ίσως ανάγκη από νέους κανόνες καθημερινής συμβίωσης. Γινόμαστε ολοένα περισσότερο ετερόκλητοι καθώς ικανοποιούμαστε με εικονικά υποκατάστατα… σαν το κοινό να είναι κάτι που χάθηκε, κάτι που θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί….