“Η επινόηση της Αειφορίας»” – πώς επικράτησε το δόγμα της αέναης προόδου – του Γιώργου Σμπώκου Εκδόσεις: οκτώ 8, Αθήνα 2015

Η αειφόρος ανάπτυξη επινοήθηκε προκειμένου να δώσει διέξοδο στο παρωχημένο καπιταλιστικό μοντέλο. Αποκαθαρμένη από αρνητικές συνδηλώσεις, υποσχέθηκε έλεγχο της ασύδοτης οικονομίας και προστασία του περιβάλλοντος. Στην πραγματικότητα όμως, υποστήριξε μια άτυπη διαιτησία υπέρ της οικονομίας και σε βάρος του περιβάλλοντος. Σε αυτή την προσπάθεια στρατεύτηκαν ακόμα και όργανα του διεθνούς δικαίου όπως ο ΟΗΕ, ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ και εφαρμόστηκαν διεθνείς συνθήκες, όπως η Σύμβαση Πλαίσιο για την κλιματική αλλαγή και η Συνθήκη του Κιότο.

Σε αυτό το βιβλίο, αρχικά περιγράφεται το πλαίσιο διαμόρφωσης του προτύπου για την ανάπτυξη και την περιβαλλοντική προστασία. Κατόπιν εξετάζονται οι μηχανισμοί προώθησης της αειφόρου ανάπτυξης και συνδέονται με την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας με τα προγράμματα διαρθρωτικής προσαρμογής και τα μνημόνια συνεργασίας εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Τέλος, αναγνωρίζεται στη διεθνοποίηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων μια εξαιρετική αφετηρία  αναθεώρησης της αξιακής ιεράρχησης του κόσμου μας.

Πώς μπορούμε όμως να αντισταθούμε σε ένα σύστημα που τόσο μειλίχια διείσδυσε σε κάθε επίπεδο νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας; Κατανοώντας τη βαθύτερη δομή του σύγχρονου οικονομικού δόγματος, ο συγγραφέας επισημαίνει τη θεμελιώδη σημασία του εθνικού Συντάγματος ως το πλέον κατάλληλο μέσο για το μετασχματισμό των θεσμών της κοινωνίας. Η πολιτική δύναμη, όσο  κι αν οι δημόσιες σχέσεις της αειφόρου ανάπτυξης προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, βρίσκεται ακόμη στα χέρια του ενεργού, καλά πληροφορημένου πολίτη.