Οι ρυθμοί των αλλαγών

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη καμπή για τον πολιτισμό μας, μπροστά σε αλλαγές που συντελούνται, τόσο βαθιές και τόσο γρήγορες, ώστε ο καθένας μας να βρίσκεται στην ανάγκη να επανεξετάσει και να νοηματοδοτήσει εκ νέου μια σειρά από αξίες, πεποιθήσεις και πρότυπα συμπεριφοράς.

Και ενώ ο τρομερός ρυθμός των αλλαγών  μας φέρνει αντιμέτωπους με το μέλλον, η εκπαίδευση φαίνεται να παραμένει προσηλωμένη στο παρελθόν και σε έννοιες όπως: της απόλυτης και αμετάβλητης «αλήθειας», της βεβαιότητας της μιας «σωστής» απάντησης, της απλής και μοναδικής «μηχανικής» αιτιότητας που μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί, των δυϊσμών (καλό – κακό, σωστό – λάθος) και της γνώσης που είναι «δοσμένη» και προέρχεται  μόνο από τις «αυθεντίες», κ.α

Σήμερα μπροστά σε έναν κόσμο αλληλοεξαρτόμενο και πολλαπλώς διασυνδεδεμένο, (διαδίκτυο, παγκόσμια περιβαλλοντικά προβλήματα, ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων στο πλαίσιο του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού), έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες, οι χρόνοι και οι αργοί ρυθμοί της φύσης και των ανθρώπων, δεν μπορούν να ανταγωνιστούν τις ταχύτητες των αλλαγών που συμβαίνουν με διαφορετική χρονική κλίμακα στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Είναι ανάγκη η εκπαίδευση να εξετάσει νέες εκπαιδευτικές προσεγγίσεις για την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των νέων, την καλλιέργεια της αυτόνομης σκέψης, της αυτοπεποίθησης, της ικανότητας επίλυσης προβλημάτων και της ανάληψης ευθύνης, ώστε να μπορούν να τα βγάλουν πέρα σε ένα κόσμο που διαρκώς μετασχηματίζεται.

Στο πλαίσιο μιας τέτοιας ανάγκης, έρχεται το άρθρο: «Η προσέγγιση αντιφατικών θεμάτων στο σχολείο.Η περίπτωση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης» της Βασιλικής Παπαδημητρίου, να διερευνήσει και να προτείνει στρατηγικές επεξεργασίας αντιφατικών θεμάτων που είναι ενδημικά στο πεδίο της Π.Ε. Αντίστοιχα, στο άρθρο τους «Οι Σχολικοί Κήποιως Καινοτόμα Περιβάλλοντα Μάθησης» οι Σ. Πέτρου και Κ. Κορφιάτης,αναλύουν γιατί οι Σχολικοί κήποι μπορεί ναγίνουνμια νέα πιο αποτελεσματική προσέγγιση για την Π.Ε.

Τέλος, εφόσον η Π.Ε. θεωρείται  ο «προνομιακός χώρος» για νέες εκπαιδευτικές  προσεγγίσεις, με αφορμή το βιβλίο  του Αλ. Γεωργόπουλου, «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση: Ζητήματα ταυτότητας» στη Βιβλιοπαρουσίαση, παρουσιάζονται  μια σειρά κειμένων με αξιόλογους  προβληματισμούς - τόσο για θεωρητικά όσο και πρακτικά ζητήματα - που αφορούν την Π.Ε στη σύγχρονη πραγματικότητα. Έτσι αποδεικνύεται ότι η Π.Ε. συνεχίζει να αποτελεί τον «πολιορκητικό κριό» για ριζοσπαστικές αλλαγές στην εκπαίδευση.