αειφόρος ανάπτυξη

Σε παγκόσμια κλίμακα κυριαρχεί η τάση για την μετάβαση από ένα μοντέλο οικονομίας η οποία βασίζεται στον ορυκτό πλούτο σε ένα βιώσιμο βιοοικονομικό μοντέλο είναι απόλυτα συμβατό με μια κυκλική οικονομία που αξιοποιεί ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Οι ΗΠΑ και η Βραζιλία που συνδέονται με ενεργειακές εμπορικές σχέσεις είναι οι πρωτοπόροι στον τομέα της βιοενέργειας ενώ μεγάλη δυναμική στον τομέα αυτό παρουσιάζει και η Ελλάδα. Ένα μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί είναι η εξεύρεση μιας χρυσής τομής ανάμεσα στην κοινωνικοποικονομική και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Οι επόμενες παράγραφοι αναλύουν τη βιοοικονομία σε σχέση με την χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, τα δάση της Ευρώπης ως μία πολύτιμη πηγή βιομάζας και την Ευρωπαική στρατηγική για την βιοοικονομία, την ανάπτυξη αυτοτροφοδοτούμενων τοπικών οικονομιών στη χώρα μας αλλά και περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές ανησυχίες που εγείρει η παραγωγή βιοκαυσίμων στην Αμερικανική ήπειρο που πρωτοπορεί στον τομέα της βιοενέργειας.

Οι έννοιες της αειφορίας και της αειφόρου ανάπτυξης δημιουργούν συχνά παρανοήσεις, λόγω και του σχετικά ασαφούς περιεχομένου τους. Η κριτική που έχει ασκηθεί από αρκετούς ερευνητές, τόσο στις προηγούμενες έννοιες, όσο και σε αυτή της εκπαίδευσης για την αειφόρο ανάπτυξη αποτελεί αντικείμενο του κειμένου αυτού. Μια σύντομη ιστορική αναδρομή εξετάζει την εξέλιξή τους, μετά και την ολοκλήρωση της δεκαετίας της εκπαίδευσης για την αειφόρο ανάπτυξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις είναι φανερή η απουσία διαδικασιών συμμετοχικού διαλόγου από την κοινωνία των πολιτών ή την εκπαιδευτική κοινότητα, κατά τη φάση της εισαγωγής και προώθησής τους από διεθνείς οργανισμούς. Προτείνεται μια περισσότερο κριτική θεώρηση των εννοιών αυτών, έναντι της χωρίς όρους αποδοχής και χρήσης τους από την εκπαιδευτική κοινότητα στο πλαίσιο και της ανάπτυξης της κριτικής σκέψης.