Η κρίση, η ανεπάρκεια δηλαδή του μέχρι πρότινος κυρίαρχου μοντέλου της οικονομοκεντρικής προσέγγισης όλων σχεδόν των πλευρών της ζωής μας και του ‘business as usual’, μας άνοιξε τα μάτια, φωτίζοντας αυτό που υπήρχε από πίσω: Ατομικισμός, έλλειμμα δημοκρατίας, εμμονή και προσήλωση στο προσωπικό κέρδος, καμία μέριμνα για το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να αποτελεί άμεση πρακτική ανάγκη (και όχι αόριστη θεωρητική επιταγή η αναζήτηση λύσεων), η αλλαγή του αποτυχημένου αυτού μοντέλου και η αντικατάστασή του με ένα νέο.
Μια τέτοια απάντηση, έρχεται να δοκιμαστεί μέσα από την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία (Κ.ΑΛ.Ο.), με τη δημιουργία δομών συνεργατικών, αμεσοδημοκρατικών, μη κερδοσκοπικών και επιπλέον οικολογικών.