Κατερίνα Μπαζίγου

Τα τελευταία χρόνια ένα θέμα που εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά στα προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης όλων των βαθμίδων είναι ο σχολικός κήπος. Το θέμα αυτό αναδύθηκε από τα ενδιαφέροντα των σχολικών ομάδων χωρίς να υπάρχει καμία κεντρική οδηγία ή σχετικό αφιερωματικό έτος και συναντάται τόσο σε σχολεία της περιφέρειας όσο και σε σχολεία των αστικών κέντρων. Η εξάπλωση των σχολικών κήπων συνέπεσε με την παράλληλη ανάπτυξη της αστικής καλλιέργειας με τη μορφή δημοτικών και συλλογικών λαχανόκηπων. Ως εκ τούτου το ενδιαφέρον, αλλά και οι ανάγκες για επιμόρφωση και ενημέρωση τόσο από τη μεριά των εκπαιδευτικών όσο και των απλών πολιτών είναι ιδιαίτερα αυξημένο.

Οι Ερευνητικές Εργασίες κλείνουν ένα χρόνο εφαρμογής στην Α’ Λυκείου και από τη νέα σχολική χρονιά εισάγονται στη Β’. Με αφορμή αυτή την χρονική συγκυρία και λαμβάνοντας υπόψη τα ζητήματα που αναδύθηκαν κατά την υλοποίηση τους η παρούσα εργασία επιχειρεί ένα κριτικό αναστοχασμό σε μια καινοτομία που τάραξε πολύ τα σχολικά ύδατα.